İnsan, varoluşunu anlamlandırma çabasında en derin izleri sanata kazır. Bir mağara duvarına çizilmiş hayvan silüetinden, Rönesans fresklerinde saklı anatomik metaforlara kadar sanat, yalnızca estetik bir anlatım değil; aynı zamanda bilinçaltının, kültürün, bilginin ve sezginin birleşimidir. Görünür olanın ardında gizlenmiş bir niyet, bir çağrı, bir sızı vardır. Bazen bir ressam, kendi kimliğini eserine gölge gibi iliştirir; bazen bir heykeltıraş, zamana karşı…

Her insan ömründe, en az bir kez, adı konmamış bir kavşağın eşiğine gelir. Bu kavşak, yalnızca yolların birleştiği bir yer değil, aynı zamanda kimliğin, arzunun ve sonsuz olasılıkların kesiştiği varoluşsal bir açıklıktır. Fiziksel haritalarda yeri gösterilemez; o daha çok ruhun iç çeperlerinde, bilinç ile bilinçdışı arasında titreşen bir metafizik alandır. Bu alanda zaman bükülür, seçimler keskinleşir ve gerçekliğin sınırları geçirgenleşir.…