İnsan, varoluşunun en ilk katmanlarında bile, anlam arayışının sessiz ama keskin yankısıyla doğar. Dünya, hiçbir zaman tamamıyla bizim olmayan; değişen, çözülen, yeniden kurulan bir sahnedir. Gözümüzün önünde çürüyen çiçeklerden, yiten dostluklara; ölümle çizilmiş kader çizgilerinden, umutsuzluğa savrulmuş hayallere kadar, her şey bir belirsizlik bestesi içinde salınır. Bu belirsizlik, yalnızca bir dış dünyayı değil, insanın iç âlemini de yıkar, ezer ve…